Dagenlang had ik me verheugd op de bekerkraker tussen Ajax en AZ. In mijn geheugen zat nog de competitiewedstrijd (2-2) in Amsterdam, waar AZ met mooi voetbal de boventoon voerde, maar vergat de vis op het droge te trekken. De wedstrijd die nu bezig was haalde een beduidend minder niveau. Ik betrapte me erop dat ik enigszins verveeld hoopte op wat spectaculair spreekwoordelijk vuurwerk op het veld. Dit kwam sneller dan ik gehoopt had. Maar wel op een onverwachte en in Nederland unieke manier.
Hij blijkt een stadionverbod te hebben en heeft zich laten ontvallen om de wedstrijd te willen ontregelen.
Hij is kiest AZ-doelman Estban Alvarez als slachtoffer. Niet alleen gaat het vijandige publiek tegen hem tekeer, de sluitpost is ook zijn dichtstbijzijnde mikpunt. De hooligan stormt op hem af en probeert hem een in de rug te trappen. Terwijl veiligheidsmensen te laat komen aanlopen, handelt Esteban in een primaire instinctieve reactie. Hij draait zich bijtijds om en kan een schop afweren. Zijn belager valt op de grond, en krijgt twee schoppen van de geschrokken doelman. Het einde voor de hooligan, maar het begin van dit verhaal.
Scheidsrechter Nijhuis overlegt, neemt even de tijd om na te denken en op koele bijna autoritaire manier grijpt hij de rode kaart uit zijn borstzak. De nog steeds met adrenaline doordrenkte Esteban moet tegen gehouden worden, anders grijpt hij de arbiter bij de keel. AZ-spelers geloven hun ogen niet. Een groter contrast tussen 2 mensen is nauwelijks voor te stellen. Terwijl woede en ontzetting zich meester maakt van de AZ spelers,
loopt coach Gert Jan Verbeek het veld op en sommeert hen de kleedkamer op te zoeken. Het arbitrale trio blaast ook reddeloos de aftocht en even later voor het voorlopige einde. Emotie tegenover zakelijke regels.
Vervolgens zijn daar de reacties van Theo Jansen, Frank de Boer, financieel directeur Arie Slop, die zich op de vlakte houden. In ieder geval hoor ik geen steunbetuiging. Is het schuldbesef, vrees voor verkeerde uitspraken, een financiële strop, of verkeerde beslissingen. Kenmerken van hen, die er zakelijk in staan.
Verbeek handelt juist uit (verstandige) woede. Het AZ kamp durft het veld niet meer op, is de officiële reden. Angst, ongeloof of woede? Op Twitter regent het ondertussen reacties. Bijna iedereen toont begrip voor de doelman en de actie van Verbeek. Demy de Zeeuws prijst Verbeek en het staken van de wedstrijd. Tijdens de persconferentie legt Nijhuis bedremmeld nog eens uit dat hij puur de regels heeft gevolgd.
De regel van de KNVB snap ik nog wel. Als ik als speler een toeschouwer in elkaar beuk, dan heeft dat weinig meer met sport te maken. In het geval van AZ-keeper Esteban is er echter geen actie die door hem bewust gekozen is. Het is verweer (noodweer) tegen een onverwachte vliegende karatekick waarin een primaire reactie naar boven komt.
De verantwoordelijken bij de KNVB, de scheidsrechterscommissie zijn blijkbaar lieden die òf nooit gevoetbald hebben òf een compleet gebrek aan emoties etaleren. Iets waar je niet in mee hoeft te gaan, maar wel begrip voor dient te hebben. Voetbal is namelijk emotie.
Waar zag ik dat eerder. Het was – toevalligerwijs?- in dezelfde Arena. Oprechte woede tegenover onderkoelde zakelijkheid. De boze man was niet geïnformeerd over de aanstelling van een technisch directeur. Kom, hoe heet hij ook alweer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten